“Het gaat om principes”

De deur gaat met vaart open. Daar staat Frans Moes (67), een nette heer in overhemd en met een markant brilmontuur op zijn neus. Hij blijft even stil en observeert eens goed. En dat zal hij nog vaker doen tijdens het gesprek. “Koffie of thee?”

We zijn hier om over zijn vaste lasten te praten. “Eén keer ben ik overgestapt. Jarenlang zat ik bij Nuon. Ik kreeg een boete van € 10,- omdat ik een paar dagen te laat had betaald. Ik betaal altijd op tijd. Dat tientje is de wereld niet maar het gaat om principes. Nu zit ik bij Eneco.“

Met een glas water en koffie zitten we aan de huiskamertafel. Frans woont in een mooie groene wijk in Bennebroek aan de rand van de Noord-Hollandse waterleidingduinen. “Als het kan ben ik buiten.”

Glaswol tussen de spouwmuur

“Mijn energieverbruik is gigantisch gezakt sinds mijn drie kinderen uit huis zijn en ik alleen woon. Die jongens wilden nog wel eens lang douchen. Nu zit ik onder het gebruik van mijn postcodegebied.”

“Ik heb ook glaswol tussen de spouwmuur. Dat alleen al scheelt me 1000 m3 gas. Het is de grootste besparing die je kunt realiseren als je in een oud huis woont. Ik kan het iedereen aanbevelen. In drie jaar heb je het terugverdiend.”

Eigen kamer in het ziekenhuis

“Ik heb een heel uitgebreide zorgverzekering. Alles zit erin. Een kamer voor jezelf in het ziekenhuis, de tandarts, elk jaar een nieuwe bril. € 190,- per maand betaal ik ervoor bij ONVZ. Het loopt via mijn oude werkgever ING. Nu ben ik 10 jaar met pensioen. Ik werkte er op de commerciële afdeling.”

“Overstappen wil ik niet. Als ik mijn zorgverzekeraar verlaat, kom ik er niet meer in. Er is namelijk geen acceptatieplicht voor de aanvullende verzekering. Ik ben op leeftijd, en de kans dat je ziek wordt, wordt alleen maar groter. Hoewel ik dat nog niet heb ervaren.”

Bellen met de kinderen

“Ik blijf bij Ziggo. Storing heb ik nog nooit gehad. Telfort is iets goedkoper. Maar dan moet je een vaste telefoonlijn en die wil ik niet meer. Ik heb al een mobiele telefoon en kan maar met één toestel tegelijk bellen. Mijn kinderen en ik bellen tegenwoordig zelfs met Whatsapp! Ze hebben een druk leven. Vooral mijn jongste. Die werkt 70, 80 uur per week.”

“Zie je die koolmeesjes daar?” Frans wijst naar het vogelhuisje. “Ze hebben net jongen. Ze vliegen af en aan met insecten en dat gaat de hele dag door. Vanaf half zes ’s ochtends tot de zon ondergaat. Dat is hard werken!”

Dat is het teken om op te staan, we brengen de glazen naar de keuken en schudden elkaar de hand.